Nissan Patrol GR
Aπό το μπάκετPώσος στο πόντιουμ του μέχρι χθες ελληνοϊταλικού αγώνα; Nαι, αλλά με ιταλικό αυτοκίνητο.
Tο εξασφαλίζουμε και πείθουμε (δεν ήθελε και πολύ) τον έμπειρο σε τέτοια οχήματα Σπύρο
Δουκέρη να οδηγήσει το Nissan Patrol του νικητή.
Φωτογραφίες: Γιώργος Kαραγιωργάκης
ΚYPIAKH πρωί μετά τον αγώνα και το ραντεβού ήταν λίγο έξω από τα Kαμένα Bούρλα. Οι Ιταλοί
μηχανικοί της Promotech μας περίμεναν δίπλα στο αυτοκίνητο του αγώνα, το Nissan Patrol
GR. Ένα αυτοκίνητο που τις προηγούμενες μέρες στα χέρια του ταλαντούχου Ρώσου οδηγού
Nαρίσκιν δεν άφησε περιθώρια αμφισβήτησης σε κανέναν αντίπαλο. Ξεκινάμε για την
υπερειδική των Θερμοπυλών, με το «θηρίο» να μας ακολουθεί οδηγούμενο από ένα μηχανικό της
Promotech. Σε περίπου είκοσι χιλιόμετρα θα ξέρουμε τι «παίζεται». Είναι τελικά τόσο
γρήγορο; Είναι ο οδηγός του τόσο καλός; Όλα μαζί;
Πριν μπούμε στο αυτοκίνητο, οι ερωτήσεις πέφτουν βροχή στον Ιταλό μηχανικό για τα τεχνικά
χαρακτηριστικά του αυτοκινήτου και τη δομή της ομάδας. Ο Ιταλός, ούτε λίγο ούτε πολύ, μας
λέει ότι το αυτοκίνητο αυτό είναι η χαρά των μηχανικών. Δε σπάει, δε χαλάει και
τερματίζει σε αγώνες πολλών εκατοντάδων χιλιομέτρων συνήθως χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Αυτό, εξάλλου, μαρτυρά και το ρεζερβουάρ των 430 λίτρων βενζίνης που του επιτρέπει να
κινείται χωρίς? διακοπή για περίπου οχτακόσια χιλιόμετρα αγώνα. Ανοίγοντας το καπό,
διαπιστώνουμε ότι δεν έχουμε μπροστά μας έναν παράξενο, υψηλής τεχνολογίας κινητήρα αλλά
έναν κλασικό εξακύλινδρο 4,5 λίτρων που στην περίπτωσή μας απέδιδε 265-270 άλογα, με
αρκετή όμως ροπή. Η ιπποδύναμη θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερη κατά περίπου σαράντα
ίππους, αν δεν υπήρχε ο περιοριστής στην εισαγωγή του αέρα (34 χλστ.), ο οποίος όμως
είναι υποχρεωτικός από τους κανονισμούς της FIA ακόμα και για τους ατμοσφαιρικούς
κινητήρες στους συγκεκριμένους αγώνες.
Όλοι έτοιμοι για τη δοκιμή και ο Ιταλός μηχανικός μας παραχωρεί το μπάκετ του οδηγού.
Προσπαθώντας να μπούμε μέσα, διαπιστώνουμε την πρώτη διαφορά με το Ρώσο οδηγό. Aυτή δεν
ήταν άλλη από μερικούς πόντους στο ύψος και, δυστυχώς, καμιά σαρανταριά κιλά στο βάρος.
Αφού όμως φτάσαμε έως εδώ, δεν κάνουμε πίσω με τίποτα και με ιδιαίτερο πείσμα χωνόμαστε
στο στενό για τα μέτρα μας κάθισμα. Tο «παιχνίδι» αρχίζει με το πάτημα του μπουτόν της
μίζας. Πρώτη ταχύτητα και το βαρύ Patrol αρχίζει να επιταχύνει. Ο επιλογέας των
ταχυτήτων, σαφής και γρήγορος, χάρη στη μικρή διαδρομή του και ο κινητήρας, χωρίς να
δίνει την αίσθηση ότι οδηγείς υπεραυτοκίνητο, δουλεύει καλά σε όλο το εύρος των στροφών
του. Η ροπή του κινητήρα και το πεντάρι σασμάν της Sadev σε βοηθούν να μη σκέπτεσαι το
βάρος που φτάνει τους δύο τόνους. Έρχονται οι πρώτες στροφές και τη σκυτάλη παίρνουν τα
πολύ καλά φρένα της Brembo και τα οχτώ (δύο ανά τροχό) αμορτισέρ της Ohlins. Πραγματικά,
κάνουν τη δουλειά τους με εντυπωσιακό τρόπο. Το «θηρίο» δείχνει να πηγαίνει ακριβώς εκεί
που σημαδεύεις με χαρακτηριστική άνεση και σε προκαλεί να το πιέσεις περισσότερο. Στα
γρήγορα κομμάτια συμπεριφέρεται άψογα, δίνοντας μια καλή αίσθηση της ασφάλειας, εξαιτίας
του καλού του στησίματος και του μεγάλου μεταξονίου. Στα αργά και σφικτά κομμάτια, ο
τρόπος και η άνεση με την οποία «κουνάει την ουρά του», όταν το θελήσεις, βοηθούν στο να
κινείσαι με πολύ γρήγορους ρυθμούς, όσο και αν αυτό δε φαίνεται λόγω όγκου.
Λίγα λεπτά της ώρας και αισθάνεσαι ότι γνωρίζεστε από παλιά. Σαν να έχεις «ταξιδέψει»
μαζί του αρκετά χιλιόμετρα ειδικών διαδρομών. Αυτό, μάλλον, είναι και ένα από τα μυστικά
της επιτυχίας: ο οδηγός να έχει να κάνει με ένα τόσο φιλικό αυτοκίνητο όταν πρέπει να
διανύσει εκατοντάδες συνεχόμενα χιλιόμετρα. Όμως, αυτό είναι όλο; Όποιος το οδηγήσει
κερδίζει; Φυσικά όχι. Στην περίπτωση του ελληνικού Baja, η σωστή προετοιμασία, η εμπειρία
της ομάδας σε τέτοιου είδους αγώνες, η αξιοπιστία του αυτοκινήτου και το ταλέντο του
Ρώσου οδηγού ήταν ο συνδυασμός για την κατάκτηση της υψηλότερης θέσης στο βάθρο.